بالنگ در كتب طب سنتي با نام«اترج كبير» آمده است. ميوه آنرا به فارسي بالنگ گويند و از نظر گياه شناسي واريته از بادرنگ است.
اين درختچه داراي ميوه هاي زشتي است كه گاهي به وزن يك كيلو گرم نيز مي رسد. نوع ديگري از بالنگ را به فارسي «بادرنگ» مي نامند و رد ركتب طب سنتي با نامهاي بادرنج، باذرنج و اترج صغير آمده است.
بالنگ درختچه اي است به شكل غير منظم، برگ آن با كمي اختلاف شبيه ساير مركبات ولي ميوه آن به كلي متفاوت و نوع كبير آن در ابعاد يك خربزه كوچك است. شكل آن دراز از يك طرف متصل به شاخه كمي پهن و از طرف ديگر به نوك باركي ختم مي شود.
پوست آن به رنگ زرد طلايي خيلي ضخيم، موج دار و داراي برآمدگي هايي مانند تاول درشت است. قسمت عمده ميوه را با پوست زرد و گوشت سفيد داخل پوست را گرفته و تقريباً جاي براي پولپ ترش غير خوراكي وسط آن باقي نگذارده است. گل آن سفيد مي باشد.
بالنگ داراي پوست زرد رنگ طلايي، با بوي معطر، به خصوص نوع كوچك آن كه پوستش صاف است، معطرتر است.
قسمت گوشتي سفيد متصل به پوست خارجي آن ضخيم و كمي شيرين و قسمت پولپوسط ان كه در ميان پرده هاي ضخيمطولاني واقع شده است، داراي الياف و غلاف هاي پر از مايعي است كه در بعضي انواع شيرين و رد برخي ترش مي باشد.
تخم هاي آن كه در قسمت پولپ آن واقع است كمي داراز و در غلاف سفيدي واقع و مغز، سفيد و كمي تلخ است.
از نظر طبيعت طبق نظر حكماي طب سنتي پوست زرد آن كمي گرم و خشك است و شحم آن يا به عبارت ديگر قسمت گوشت سفيد داخلي متصل به پوست زرد آن در ارقامي كه اين قسمت شيرين است از نظر طبيعت سرد و تر و خشك و برگ و شكوفه آن گرم وخشك است.
از نظر خواص معتقدند كه پوست زرد آن برا ي تقويت قلب و دماغ و كبد، سرد و معده احشاي داخل شكم مفيد است و براي تحليل بادها و نفخ و كمك به هضم غذا مؤثر مي باشد. بخصوص مرباي آن با عسل؛ البته با خوردن مرباي آن اسراف نبايد شود زيرا هضم آن مشكل مي شود.
دم كرده پوست زرد خشك شده آن مسكن قي صفراوي و جويدن آن خوشبو كننده دهان است.
اگر پوست و گوشت سفيد خشك شده آن را درلابه لاي لباسها بگذارند مانع بيد زدن مي شوند.
روغن پوست زرد بالنگ:
پوست زرد 6 عدد بالنگ را گرفته در يك كيلو گرم روغن كنجد بياندازند و در آفتاب گذارند و هر سه شبانه روز پوست هاي بالنگ را عوض كرده و پوست جديد در روغن مي اندازند تا 4ـ5 بار، به اين ترتيب روغن بالنگ به دست مي آيد.
روغن بالنگ از نظر طبعيت گرم وخشك است وماليدن آن براي رفع بي حسي
، فلجي، لقوه، رعشه و در مفاصل، سياتيك، امراض سرد عصبي و درد كليه، مثانه و خوشبويي عرق نافع است. روغن شكوفه آن نيز همين اثر را دارد و روغن يرگ آن قويتر است.
خوردن قسمت گوشت سفيد متصل به پوست زرد خارجي آن خيلي ثقيل است و دي رهضم مي شود و مصرف آن بايد به صورت مربا با شكر و يا با عسل باشد.
آب قسمت مغز ترش مزه بالنگ اگر با غذا خورده شود براي ماليخوليا حاصل سودا نافع است و چون ترشي آن براي اشخاص سوداوي مضر است بايد با شكر و قند شيرين شود و سپس خورده شود.
ضماد پخته تمام ميوه بالنگ در سركه براي درد مفاصل و نقرس و ورم هاي مختلفه نافع است .
در چين از خوشانده ريشه وپوست بالنگ به عنوان ضد سرفه، نرم كننده سينه ورفع ناراحتي لومباگو استفاده ميكنند .
تخم بالنگ كرم كش وضد تب است .دم كرده سر شاخه هاي تازه سبز و جوان آن راشبه جزيره مالاريا به عنوان اشتها آور وضد گرما معالجه شكم درد ميخورند.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند